Na het ontdekken van de basis van TextMaker-sjablonen en de mysteries van basispagina’s in deel 1 van dit tutorial, is nu het moment om een stapje verder te gaan.

Om de mogelijkheden te illustreren, maken we een lettersjabloon met een tweede kolom die een logo bevat, paginanummers en een vaste achtergrondafbeelding (een watermerk).

Om dit tutorial nauwkeurig te kunnen volgen, kun je hier klikken en alle afbeeldingen downloaden voor dit project.

Wanneer je documenten maakt met een tekstverwerker, merk je al snel dat ze veel op elkaar lijken. Veel brieven hebben dezelfde lay-out, evenals facturen, aankondigingen van vergaderingen, enz.

Sommige gebruikers van TextMaker beginnen iedere brief vanaf nul, sommige gebruiken voorgedefinieerde sjablonen. Avontuurlijke gebruikers openen een oud document, verwijderen de tekst en voeren nieuwe tekst in en slaan het nieuwe document op onder een nieuwe naam. Maar dat brengt risico’s met zich mee, ze vergeten een nieuwe naam te kiezen en overschrijven het oude document.

Het is beter om een aangepaste lay-out te definiëren en het op te slaan als een herbruikbaar documentsjabloon. Dat is niet zo eng als het klinkt, we doorlopen het proces stap voor stap.

Vanwege het bedrijfsbeleid ben ik recentelijk op kantoor een gebruiker geworden van Microsoft Office. Thuis blijf ik SoftMaker Office gebruiken. Omschakelen tussen beide pakketten was een veel kleiner probleem dan dat ik had verwacht. Het tegendeel is waar: Schrijven in TextMaker en bewerken van rekenbladen in PlanMaker benadrukt het gevoel dat je thuis bent.

Op werk moet ik genoegen nemen met de hulpmiddelen die ik krijg. Thuis kies ik mijn eigen hulpprogramma's en dat blijft de software die mij het meest efficiënt maakt.

Heel, heel lang geleden was er een besturingssysteem dat zo gebrekkig was ontworpen dat wanneer er een vreselijke fout optrad, het de gebruiker confronteerde met drie slechte keuzes: afbreken, herhalen of negeren. Het betekende gewoon dat de situatie totaal hopeloos was.

Als ik deze melding kreeg, dan wist ik zeker dat ongeacht mijn keuze, her resultaat slecht zou zijn, en dan koos ik gewoonlijk voor “afbreken”. Ik had geen idee dat dit de voorloper was van de gevreesde knop voor ‘Annuleren'.

Wanneer een dialoog je de optie geeft om te annuleren, is het doorgaans een cruciale beslissing waarvoor een vaste overtuiging nodig is. Sommige gebruikers voelen zich hier niet op voorbereid, waardoor ze annuleren bij iedere mogelijkheid: “Ik begrijp niet wat er gaat gebeuren als ik dit bevestig, dus ik druk liever op Annuleren”. Dit is niet altijd de beste keuze.