„Cześć! Przepraszam, że zawracam ci głowę, ale tak dobrze znasz się na komputerach. A ja mam problem...” Jeśli tak zaczyna się rozmowa telefoniczna z kimś z rodziny lub znajomym, zwykle ta osoba naprawdę ma kłopoty. Na szczęście istnieją takie wspaniałe rzeczy, jak narzędzia do obsługi zdalnej — wybawienie od kłopotliwej półgodzinnej jazdy w celu rozwiązania być może błahego problemu.

Na rynku jest chyba tuzin narzędzi do dostępu zdalnego do systemu Windows. Spośród bezpłatnych narzędzi najlepsze są TeamViewer, AnyDesk i różne klienty VNC (Virtual Network Computing), czyli systemy przekazywania obrazu z wirtualnego lub fizycznego środowiska graficznego, wśród których najpopularniejszy jest UltraVNC.

Mając już wypróbowane konkretne narzędzie dostępu zdalnego, prawdopodobnie najlepiej jest pozostać przy nim. Skonfigurowanie oprogramowania VNC może być trudne w przypadku mniej doświadczonych użytkowników — z powodu problemów z translacją adresów sieciowych (NAT) przez routery między dwoma komputerami.

Z powodu polityki firmy, w której pracuję, niedawno zostałem użytkownikiem pakietu Microsoft Office. W domu wciąż korzystam z SoftMaker Office. Ciągłe przełączanie się między pakietami okazało się problemem mniejszym niż się spodziewałem. Jest wręcz przeciwnie: pisanie w programie TextMaker i edytowanie arkuszy kalkulacyjnych w PlanMaker wzmaga poczucie bycia w domu.

W pracy muszę się zadowolić narzędziami, które dano mi do dyspozycji. W domu wybieram własny zestaw narzędzi, czyli oprogramowanie, które zapewnia mi największą efektywność.

Dawno, dawno temu był sobie system operacyjny zaprojektowany tak źle, że kiedy wystąpił okropny błąd, użytkownicy mieli do wyboru trzy złe wyjścia: przerwanie, ponowienie lub zignorowanie. W zasadzie to oznaczało, że sytuacja jest całkowicie beznadziejna.

Ilekroć napotykałem taki komunikat, wiedziałem, że cokolwiek wybiorę, efekt będzie podobnie zły. Zwykle więc wybierałem „abort”, czyli przerwij. Nie zdawałem sobie sprawy, że był to pierwowzór budzącego postrach przycisku „Anuluj”.

Jeśli w oknie dialogowym pojawia się opcja anulowania, zwykle chodzi o ważną decyzję, która wymaga stanowczego potwierdzenia. Niektórzy użytkownicy są zaskoczeni, co skłania ich do anulowania niezależnie od sytuacji: „Nie rozumiem, co się stanie po potwierdzeniu, więc lepiej nacisnąć Anuluj”. A nie zawsze jest to najlepszy wybór.

Po pierwsze: proszę, nie oczekujcie ode mnie obiektywnej opinii o asystentach głosowych. Alexa i spółka irytowały mnie zbyt często, aby zachować obiektywizm i ocenić je sprawiedliwie. Aby osiągnąć taki stan, nie potrzebowałem nawet własnego asystenta: wystarczyły wizyty w mniej lub bardziej „inteligentnych” domach moich znajomych.

Oczywiście sterowanie głosem i automatyzacja domu nie zawsze są bezcelowe — w pewnych sytuacjach Bixby, Cortana, Google Now i Siri mogą być naprawdę pomocne. Jeśli obie dłonie muszą pozostać na kierownicy lub masz ręce w gipsie, faktycznie przydaje się asystent sterowany głosem.

Podobnie jak wiele innych cyfrowych wynalazków, asystent głosowy równie dobrze może być przekleństwem jak dobrodziejstwem. Spróbuję pomóc w porównaniu jego zalet i wad.